Ειρήνη Ζαζάνη
Είναι κοινό μυστικό ότι το μάθημα της Ιστορίας στο σχολείο αποτελεί για πολλά παιδιά μία βαρετή διαδικασία, καθώς, εκ των πραγμάτων, αφορά παρελθοντικά γεγονότα και βασίζεται στην πληροφορία. Θα ήταν, επομένως, πολύ ενδιαφέρον οι ίδιοι οι μαθητές να βιώσουν την Ιστορία ως κάτι ζωντανό κι απόλυτα αναγκαίο για την ίδια τους την ταυτότητα.
Σε αυτήν την εργασία παρουσιάζεται πώς αυτό έγινε πραγματικότητα, μέσα από την εμπλοκή των ίδιων των μαθητών της Γ΄ Τάξης Γυμνασίου στην αλίευση κι αποθήκευση προφορικών ιστοριών, στο πλαίσιο του διδακτικού αντικειμένου της Ιστορίας τη σχολική χρονιά 2014-2015. Μέσω της συνέντευξης άνθρωποι από το οικείο περιβάλλον των παιδιών κατέθεσαν τις αναμνήσεις και τις προσωπικές αφηγήσεις της ζωής τους δηλώνοντας, έτσι, και την ανάγκη τους να κληροδοτήσουν στις επόμενες γενιές τα προσωπικά τους βιώματα. Στη συνέχεια, οι μαθητές ανάρτησαν το οπτικοακουστικό υλικό στην πλατφόρμα Memoro-Τράπεζα Αναμνήσεων (www.memoro.org/gr-gr/), ακολουθώντας συγκεκριμένες προδιαγραφές, όπως αυτές αναγράφονται στους όρους χρήσης του memoro.
Αξιολογώντας τη συγκεκριμένη βιωματική προσέγγιση προφορικών ιστοριών, σημαντικό όφελος αποδείχτηκε η συνειδητοποίηση από την πλευρά των μαθητών της στενής σχέσης της ιστορίας με την καθημερινότητα και, εν τέλει, με την ίδια τους τη ζωή.