Η αντίληψη του τρισδιάστατου χώρου επιτυγχάνεται κυρίως από τις προσωπικές εμπειρίες του καθενός, το πώς κινείται σ’ αυτόν και το πώς χειρίζεται τα αντικείμενα, γι’ αυτό και είναι υποκειμενική. Η προσπάθεια του ανθρώπου να εκφράσει την αντίληψή του για τον χώρο μέσω της Τέχνης εξαίρει τόσο την πολυπλοκότητά του, όσο και την δυσκολία απεικόνισης τρισδιάστατων αντικειμένων στον επίπεδο καμβά. Και τα δυο προκαλούν και επεκτείνουν την Γεωμετρία σε Προβολική, Ελλειπτική, Υπερβολική.
Τα παραπάνω εξηγούν την αδυναμία των μαθητών να σχεδιάσουν, αλλά και να κατανοήσουν τα τρισδιάστατα σχήματα όταν απεικονίζονται στο επίπεδο. Μέχρι σήμερα, η καλύτερη προσέγγιση της Στερεομετρίας μπορούσε να γίνει με την δημιουργία διαφόρων κατασκευών, κυρίως πολυέδρων. Τα στερεά που παράγονται όμως είναι στατικά και δεν προσφέρονται για σημαντικούς πειραματισμούς (το πολύ-πολύ να ενωθούν για να δομήσουν ένα πιο σύνθετο αντικείμενο). Το κενό του πειραματισμού μπορεί να καλύψει το εκπαιδευτικό λογισμικό.
Στην εργασία αυτή, προτείνουμε μερικούς πειραματισμούς για το Γυμνάσιο και το Λύκειο με το υπάρχον λογισμικό. Επίσης εκθέτουμε κάποιες σκέψεις για τα εργαλεία που θα πρέπει να αναπτυχθούν ώστε να διευρύνουν την δυνατότητα πειραματισμού.